Trzydzieści dwa

 Za dwa dni skończe 32 lata.

Za dwa dni minie kolejny rok mojej bezgranicznej Samotności,bezgranicznego Bólu wewnątrz mnie.Kolejny rok łez i walki z nią-Depresja najgorsza kurwa jaką znam.

Próbuje wydusić z siebie coś pozytywnego ale to tylko jedno wspomnienie-Ty.

Ty i Twoje oczy,które się we mnie wpatrują...

Jestem żałosnym żebrakiem miłości,której nigdy nie doświadczyłam.Błagam o uwagę,pośród obojętności i pogardy a mimo to wciąż proszę byś wrócił ten ostatni raz.

Czytam o Miłości piękne słowa a czasem tak kurewsko smutne,że już sama nie wiem czym jest.

Zawsze chciałam być kochana - nigdy nie byłam.

Od kiedy pamiętam każda cząstka mnie czuła,że nie powinna była się urodzić,że nie pasuje do świata i ludzi dookoła.Próbowałam...

Próbowałam wielokrotnie odnaleźć siebie jednak wciąż jestem tylko wiatrem odbijającym się od otaczających drzew.

Chce krzyczeć,że nie chcę już żyć a wciąż powtarzam,że wszystko dobrze.

Chce opowoedzieć jak bardzo zranioną mam duszę i jak wielką SAMOTNOŚĆ dziś czuje a mimo to zakładam uśmiech by nikt nie dostrzegł czerwonych od płaczu oczu.

Jeszcze dziś nie mam odwagi by odejść ale czuje,że wewnętrzne samobójstwo zagląda za rogu i czycha by nadejść.

Próbowałam zrozumieć swój umysł-jednak nie potrafie.

Próbowałam zrozumieć swój ból,nic z tego wciąż się nasila.

Próbowałam.

Wciąż wszystkim obojętna,niepotrzebna,uszkodzona nie mam siły już walczyć z demonem,którego nie pokonam bo nie mam KURWA pojęcia jak.

Chce tylko Ciebie na pożegnanie.

Na do widzenia.....