Wspomnienia

 Kolejny raz zaczynam dzień myślą o Tobie.

Czuje Twój zapach gdy zalewam rano kawę z trzema łyżkami cukru. 

Słyszę Twój głos między moim płaczem a wiertłem za ścianą.

Przeglądam Twój profil-jakbym szukała odpowiedzi na pytania na które nigdy nie odpowiedziałeś.Jakbym pośród zdjęć,które znam na pamięć szukała do Ciebie klucza.

Za każdym razem kiedy wspomnienia dobijają się do mojego umysłu,wchodzę na Twój profil mając nadzieję,że może tym razem zobaczę jak uśmiechasz się do innej,zobaczę szczęście w Twoich oczach.Oczach za którymi dziś beznadziejnie tęsknie.Czasem zastanawiam się czy gdybym powiedziała coś innaczej wciąż byś był?Czy zupełnie NIC nie było wstanie zatrzymać Twojej ucieczki.Nie proszę Cię o uwagę bo wiem,że masz zajęty czas.Nie proszę o rozmowę bo doskonale wiedziałam jak bardzo boisz się miłości.Nie proszę byś wrócił bo uczę się trwać w świecie,którego nienawidze i tylko myśl o Twoim uśmiechu pozwala mi trwać w najczarniejszej chwili dnia.Kiedy dusza chce umierać a serce kochać,wspomnienie o Tobie.

Zabawne,dwoje nic nieznaczących dla siebie ludzi a mimo to los postawił nas na naszych drogach.PO CO?Nie mam kurwa pojęcia ! Bo od kiedy pojechałeś nie potrafię oddychać.

Każda tkanka przypomina mi o Tobie a każdy zakamarek umysłu maluje Twój obraz wspomnieniami rozpaczy.Chciałam zapomnieć.

Chciałam przestać TO czuć.

Chciałam zrozumieć.

Przestałam żyć.