Czasem tak po prostu bywa a może czasem to u mnie zawsze?
Może nie zasługuję na jakiekolwiek współczucie,może nie zasłużyłam na Twoją miłość?
Może już dawno powinnam pozwolić ci odejść?
Może już dawno powinnam pozwolić ci zapomnieć.
Na co komu psychiczna idiotka,naćpana magiczną substancją upita kolejną szklanką wódki.
Na co komu beznadziejna idiotka z toną smutku w sercu i milionem żali w kieszeni.
Na co komu rozczarowanie,ból i rozpacz.
Mam depresję i schizofrenię przecież już dawno o tym wiedziałam. Kolejny papieros.
Przepraszam,że zawiodłam ciebie ich i siebie.
Może już dawno powinniśmy przestać wierzyć w naszą miłość,która od dnia pierwszego była skazana na niepowodzenie.
Może już dawno powinniśmy odpuścić bo jak mogło się udać skoro wciąż opętani pretensjami przestaliśmy zauważać siebie.
Może już dawno miłość przestała być nami a my przestaliśmy być miłością.
Może tysiąc km to zdecydowanie zbyt wiele,może tysiąc km to zdecydowanie za dużo dla mnie mojego serca i mojej zmęczonej duszy. Może nie zasługuję na jakikolwiek cud i jakiekolwiek uratowanie mojej duszy. Może On miał rację kiedy powiedział że nigdy nie będę szczęśliwa bo się o to postara...Może ktoś inny odpowiedzialny za moje życie skreślił moje istnienie już dawno.Może w moim życiorysie jest tylko jedna wielka SAMOTNOŚĆ przytulająca mnie swoimi czarnymi szponami tak mocno iż wbijają się w moje obolałe ciało.
Jestem już naćpana? czy może pijana? Nie wiem gdzie kończy się smutek a gdzie zaczyna się rzeczywistość.
Nie wiem czy kiedyś mi wybaczysz. Nie wiem czy kiedyś przestanę cię kochać.
Wiem jedno dłużej tak nie wytrzymam.
Wiem jedno padam na podłogę,uderzam głową o podłogę,wstaję ocieram łzy,ubieram kurtkę,wychodzę.
Za chwilę mój organizm dozna ulgi.
Za chwilę choć na moment nie będę czuła niczego.
Ktokolwiek,kimkolwiek,jakolwiek to rozumiesz.
Przepraszam.