Nie rozumiem dlaczego tak wiele w nas kłamstwa,
Nie rozumiem dlaczego tak wiele tajemnic,
Nie rozumiem dlaczego wciąż uciekasz przede mną.
Przecież jestem tutaj,pragnę twojego umysłu,duszy,ciała.
Pragnę wspólnej przyszłości,raju na zawsze.
Nie rozumiem dlaczego wciąż przede mną uciekasz.
Kiedy Cię poznałam,cały świat przestał istnieć.
Cały świat nabrał kolorów nadziei.
Dziś znów nie wiem kim jestem ani czy będzie mi dane spędzić z Tobą resztę życia.
A przecież o tym śnie,marze.
Kocham poranki przepełnione twoim zapachem na poduszce obok.
Kocham poranki z kawą w ręce i widokiem Ciebie palącego papierosa.
Kocham kiedy się do mnie uśmiechasz i kiedy mówisz,że ci na mnie zależy.
Kocham wiedzieć,że jesteś i mieć pewność,że nie odejdziesz...
Ale czy na pewno.?
Dziś znów tracę siły.
Dziś znów tracę swoją duszę.
Zmieniłam się?
Nie wiem,być może.A może to przeszłość na tyle mnie zmieniła,iż cierpię za każdym razem kiedy nie ma cię przy mnie,kiedy kłamiesz i kiedy dowiaduję się coraz to nowszej prawdy.
Tęsknie.
Tęsknie za spacerami z Tobą.
Tęsknie za wieczorami przy piwie przed telewizorem,wtulając się w ciebie.
Tęsknie za pocałunkami w czoło,które sprawiały,że czułam się bezpiecznie.
Tęsknie.
Tęsknie za Tobą całym.
Wróć do mnie.
Pozwól mi znów kochać cię tak mocno jak wczoraj,dziś a nawet mocniej.
Wróć.