-Cześć.
-Cześć.
-Masz ochotę na spacer?
-I tylko dlatego ściągałeś mnie tutaj?Kurwa ja nie żyję dziś.
Nagle zaczynam płakać jak dzieciak,dławię się swoimi łzami,cała drżę.
-Nie daję rady,rozumiesz. To kolejny dzień tęsknoty.Wyrwij mi serce bo nie daję rady już!
-Boże,Weronika przestań.
Mocno mnie przytula,czuję zapach nikotyny na jego bluzie.Zagryzam wargi jednak to w niczym nie pomaga.Ściskam jego ramiona...
-Pomaga?
-Nie wiem,ja już nic nie wiem.Chcę umrzeć,rozjebać się.
-Nie mów tak.Damy radę.
-Nie chcę dawać rady,chcę się rozjebać.
-Daj dłoń.
Wyciągam zimne,drżące ręce.Na mojej dłoni zawiesza się bransoletka.
-To żebyś zawsze o mnie pamiętała.Przepraszam cię za wszystkie krzywdy i proszę o kolejną szansę.
-Boże! NIE RÓB MI TEGO!
Jestem tak wkurwiona,że strzelam mu w twarz,odwracam się i odchodzę.Wyciągam z kieszeni dzwoniący telefon.
-Hallo?
-Hallo Werka,gdzie jesteś?
-A czego chcesz?
-Czemu beczysz? Zapalimy ?
-Nachlajmy się bo nie wyrabiam! Przywieź to co zwykle.
-Za chwilę jestem.
-ratuj mnie!