poniedziałek, 17 listopada 2014

Boże chroń moją duszę przed utratą zmysłów.Nie mam już siły,nie mam już nawet nadziei nie mam wiary. Brak mi tchu.
Samotność boli a ból przyprawia o omdlenia duszy. Jestem wykończona.Gdzie więc owa sprawiedliwość? Brak nam odwagi,odwagi by zmierzyć się z bólem i rozpaczą.
Ciemność,Boże, ciemność,kurewska ciemność,dopomóż .!
Nie widzę światła. Tutel się zamyka.
Żal?
Rozpacz.
Drżące ciało.
Znów płaczę,bo znów tęsknię,znów nie czuję że żyje.
Papieros.
Szklanka wódki
Rozpacz.
Coraz większa rozpacz.
Zasypiam.
Śpię.
Ginę.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Klątwa

 Dlaczego wciąż tak się dzieje? Jednego dnia dajesz mi nadzieje i kiedy już zaczynam dostrzegać szansę-kopiesz mnie w dupe,szyderczo chichoc...