-Mamo co ty robisz?
-Oglądam zdjęcia,dawno ich nie przeglądałam.
-I to powód do płaczu?
-Chodź zobacz..
Siadam obok mamy,widzę siebie z uśmiechem od ucha do ucha,w stroju kąpielowym przybierającą pozę modelki.
-Jaka tu byłam chuda .
-A jaka uśmiechnięta.
-Przestań,nic się nie zmieniłam.
-Zmieniłaś a ja żałuję,że nie było mnie wtedy kiedy potrzebowałaś.
-Mamo to nie pora na takie rozmowy,było minęło jesteś moją mamą i zawsze nią będziesz.
-Tylko nie wiem co się z tobą dziecko stało.Kiedyś krzyczałaś,że będziesz piosenkarką a później projektantką mody,dziś już nic o tym nie wspominasz.
-Bo już nie mam takich marzeń,chcę znaleźć jakąś pracę,mieć dom i może rodzinę.
-Jak to może?
-No nie wiem,wydaję mi się,że nie będę dobrą matką,nie chce popełniać błędów .
-Takich jak popełniłam ja?
-Nie,nie o to chodzi bo przecież wiele ci zawdzięczam tylko wiesz,że są rzeczy,których nie potrafię zrozumieć.
-Dlaczego tak łatwo się poddajesz?
-Bo nigdy w ten sposób nie rozmawiamy i wolę żeby tak zostało. Nigdy nie pytałaś co czuję więc niech tak zostanie.Jest dobrze,jakoś sobie poradzę.
-No tak twoje Jakoś to będzie..
-Dokładnie i nie becz już bo i tak cię kocham.
-Ja ciebie też kocham wiesz o tym.
-Wiem.
Wychodzę z domu,siadam na ławce i odpalam papierosa,teraz ja płaczę bo właśnie uświadomiłam sobie,że kocham ją tak mocno i że jest najważniejszą osobą w moim życiu.Brakuje mi jej emocji ale wciąż cieszę się,że mam ją przy sobie.