-Co z nami będzie?
-Jakimi nami? Jestem ja i ty nie ma nas i nigdy nie będzie.
-Przecież miało być dobrze.
-Jest dobrze,ja się dobrze bawię ty chcesz mnie ograniczać a ja nienawidzę ograniczeń.Chcę być wolna,chcę budzić się każdego dnia i wiedzieć,że mogę zeżreć tyle magicznej substancji ile wlezie i nikt za mną nie zatęskni.Rozumiesz?
-Nie rozumie! Jak możesz być taką egoistką.
-Kiedy nią nie byłam wszyscy wpierali mi,że jestem smutnym człowiekiem,byłam bo musiałam udawać kogoś kim nigdy nie będę. Teraz nie muszę.Lubię samotność chociaż kiedy wieczorami zamykam się w swojej oazie spokoju mam ochotę prosić kogokolwiek o szybki romans przy świetle księżyca. Stałam się kimś kim nigdy wcześniej nie byłam. Zesrało się wszystko i nie ma już nic.
-Więc nigdy nie będziesz gotowa na miłość?
-Ja w nią nie wierzę. Może istnieje ale to miłość do rzeczy,które sprawiają nam przyjemność. Kocham pić rano kawę z mlekiem,kocham palić papierosy na balkonie,kocham zimę każdego poranka i kocham odlatywać w miejsca,które tylko ja znam tak doskonale.Uciekam i czuję się z tym chujowo dobrze.
-Nigdy cię nie zrozumiem.
-Jak większość.