-Tęsknisz za nim? -szepcze moje serce do rozumu.

-Kiedy przychodzi wieczór brakuje mi jego ramion i głosu lecz kiedy wracam do rzeczywistości zdaję sobie sprawę,że nie wierzę już w nic.

-Myślisz,że się nie zmieni?

-Jestem o tym przekonana. Faceci to proste stworzenia. Jednego dnia powtarzają,że zrobią dla ciebie wszystko następnego piszą do innej z nadzieją,że w jej ramionach znajdą ukojenie. Nie chce znów przeżywać słów,które wciąż huczą mi w głowie,nie chce zamykać się w łazience i płakać,nie chce by już żaden facet powiedział mi,że jestem psychicznie chora. Wiesz,słowa ranią bardziej niż mi się wydawało.Ja już nie potrafię normalnie funkcjonować i kiedy byłam wstanie oddać mu wszystko dostawałam kopy w dupę a teraz..teraz jest mi wszystko jedno chyba polubiłam samotność.

-Przecież nie wyobrażałaś sobie życia bez niego...

-Wciąż nie wiem czy sobie poradzę,jednak nie chce już bólu,cierpienia,tęsknoty mam dość.

-A co jeśli prawdą jest,że cię kocha...

-Wiesz serce, jeśli facet kocha kobietę choćby był na drugim końcu świata nie pozwoliłby by jego kobiecie stało się cokolwiek,nie zniósł by myśli,że może mieć przyjaciela... Widzisz,kiedyś oczekiwałam od facetów słów i obietnic lecz dziś chciałabym by był tu i powiedział,że nigdy mnie nie opuści. Jednak oboje wiemy,że to się nie wydarzy a ja nie mogę już czekać.
To boli najbardziej wciąż pomimo wszystko czekam na cud,który nigdy nie ma prawa się wydarzyć.

-Dasz sobie radę?

-Upiję się,może pójdę do znanego mi i wam dilera i wtedy uda mi się zwalczyć tęsknotę.

-A co z miłością?

-Miłość ta prawdziwa nigdy nie przemija lecz muszę nauczyć się z nią żyć.

-Czyli jego walizki są już spakowane?

-Najwidoczniej.

Wszyscy płaczemy a ja piszę pożegnalny list. Nienawidzę samej siebie,nienawidzę !