Przeszłość

Mój mózg dziś krzyczy wulkanem emocji,których nie jestem wstanie powstrzymać.Herbata z pomarańczą i zapach unąszący się w powietrzu.Dziś nie mam siły by trwać w niebycie czy wewnętrznym zawieszeniu.Straciłam najmniejszą wolę walki.Straciłam najmniejszą nadzieję na przetrwanie.

Wyciągam telefon,zagrzebany pod stertem poduszek.Wyszukuje JEGO numer i wiem,że przeszłość dopadnie mnie swoimi brudnymi łapami ale jest tym kogo dziś potrzebuję.Naciskam zieloną słuchawkę...

-Wojtek

-Weronika??

-Czy jesteś zajęty dziś bardzo?

-Poczekaj,próbuję dojść do siebie ....Co się dzieje?

-Potrzebuję....

-Przyjedź jesli potrzebujesz.

-Skąd wiesz?

-Znam Cię tak długo iż nie raz słyszałem w twoim głosie to co dziś.Jednak dziś słyszę,że jest inaczej niż zwykle.Jakoś tak gorzej,smutniej ,chyba przestajesz dawać radę.

-Przestaję żyć Wojtek.

Będę za pół godziny.

-Dobrze.

Nie wiem czy to dobry pomysł ale wiem,że dziś nie chcę być naćpaną narkomanką bólu i rozpaczy.Wiem,że dziś nie chcę upijać się po to by uciszyć demony w mojej głowie.Wiem,że dziś nie mam nawet sił na cokolwiek co zrujnowałoby mnie jeszcze bardziej.Wiem,że ON uratuje moje ostatnie emocje a kiedy TO minie ,zapomnę tak jak zapominam za każdym razem.

Wyjeżdżam.

Kiedy jestem już przed miejscem,które przypomina mi o wszytskich emocjach jakie w sobie miałam kiedy był dla mnie wszytskim nie mam odwagi tam iść.Ale widzę szeroki uśmiech gdzieś pomiędzy ławką a drzewami i wiem,że będę dziś bezpieczna.Biorę głęboki wdech idę.I kiedy dochodzę naprzeciw niego....

-Cześć gwiaaazzdd...

Przytulam go tak mocno,iż tracę oddech a on drży.Zaczynam płakać,płacze tak iż ludzie mijający nas spoglądają w naszą stronę.

-Boże co się stało???

Obejmuje mnie swoimi ramionami,ściska tak bardzo iż cały syf wylatuje,oddala się w trybie natychmiastowym.Milczymy ale on wie co się dzieje.On zna taką mnie jakiej nikt inny nigdy nie mógł poznać,zna każdą moją emocję,każdą złą myśl.

-Nie mam już siły,rozumiesz.Nie mam już siły...

-Ciii.Nie mów nic.Po prostu wypłacz się i przetrwaj to co teraz czujesz a później...

Później pomyślimy co dalej.

Dziś jestem bezpieczna.

Dziś w tej chwili nie zginę ale czy nie stanie się to jutro kiedy zabraknie mi ramion,słów i wszystkich inncyh emocji,które teraz tutaj są.

Co jeśli zabraknie już kogokolwiek kto będzie rozumiał stan emocjonalny mojej duszy.

Co jeśli zabraknie mi tchu.

Przestaje oddychac.

Umieram.