Kim jestem? Poległym żołnierzem,który przegrał wojnę zwaną życiem.
Tak wiele kłamstwa i tak wiele cierpienia. Gdzie jest więc kres mojego istnienia.
Tęsknie.
I chodź mam dla kogo żyć i żyje na złość innym wciąż czuję samotność.Jest jak pijaka,która za nic w świecie nie chce ode mnie odejść. Tylko kiedy tulona w jego ramiona czuję woń nikotyny gdzieś pomiędzy jego karkiem a barkiem wiem,że pomimo wszystko jest moim szczęściem.
Nie wiem czy mam w sobie tyle siły by naprawić całe bagno,które narobiłam ale próbuję mieć nadzieję.
To zabawne ale i On powiedział wczoraj,że już nie boi się marzyć. Odnaleźliśmy miejsce na Ziemi?Nie wiem. Wiem,że ja nigdy nie będę dość szczęśliwa ale przy nim mogę mieć chociażby namiastkę tego cholernego poczucia bezpieczeństwa i miłości bo przecież kocham go a on kocha mnie.
Za kilka dni okrągły rok. A ja wciąż zastanawiam się jak wiele razy mnie zaskoczy. Znam każdą jego tkankę,każdą minę i każdy humor i chociaż bywają dni kiedy mam ochotę wydrapać mu oczy-kocham go za to jaki jest i za to,że jako jedyny wierzy we mnie,dba o mnie i pragnie bym była szczęśliwa.
Każdego dnia budzimy się obok siebie i zasypiamy w nocy powtarzając sobie tak proste ''kocham cię''.To niby nic takiego ale dziś kiedy już drugi dzień jestem 900 km od niego zakochuje się w nim na nowo. To tylko kilka tygodni i znów będę utulewana miłością swojego życia.
Tak,chcę się przy nim zestarzeć bo walczyliśmy zbyt długo by być razem i kochać się tak mocno jak dziś.
Przepraszam,że czasem jestem upartą zołzą a czasem histeryczką ale bez ciebie byłabym pustym człowiekiem,który nie miałby odwagi marzyć.
I wiesz,nie wiem czym jest miłość i chyba nie chce jej poznawać wiem,że gdyby nie ty nie miałabym uczuć nie czułabym tego ścisku w sercu za każdym razem kiedy wsiadam w samochód i odjeżdżam. Za każdym razem kiedy zasypiam i obawiam się,że jedna z nocy może być ostatnią.
Nie chcę stracić marzeń a przecież bez ciebie nie będę wstanie ich spełnić.
Bądź i nigdy nie przestawaj mnie kochać.