Wciąż powtarzam sobie,że z czasem wszystko się ułoży.Wciąż powtarzam sobie,że wszystko będzie dobrze bo przecież nic złego nie zrobiłam.
Wciąż uciekam i jestem już tak cholernie zmęczona tą ucieczką.
To takie zabawne ale kiedy weszłam do swojej oazy spokoju po półrocznej przerwie poczułam,że jestem bezpieczna. Rzuciłam wszystkie bagaże na podłogę i utonęłam w gigantycznym łóżku na środku mojego pokoju. Od wczoraj wciąż w nim tkwię,otulona grubą kołdrą. Lubię tu być i czuć,że nic innego nie ma znaczenia. Lecz tęsknie i ta tęsknota nie pozwala mi spać,myśleć,żyć. Niby tu jest moje miejsce ale chyba lubię strach gdzieś indziej lecz przy Nim.
Cokolwiek się zdarzy kocham i nic innego nie ma znaczenia.
Kocham bo chcę być kochana.
Kocham bo wiem,że kocham bezinteresownie.
Kocham bo wiem,że kiedyś wszystko się ułoży i będziemy najszczęśliwszymi ludźmi na świecie.
Kocham bo wiem,że i on mnie kocha na tyle mocno iż kilka godzin bez siebie to udręka.
Czekałam na niego całe życie,czekałam i nie poddam się. I chociaż nie mam siły walczyć z przeciwnościami,wciąż się podnoszę.Wciąż zaciskam pięści i powtarzam sobie,że wszystko będzie dobrze....