Drogi władco ludzkich żyć,

Jak wiele jeszcze przede mną cierpienia?Jak wiele?

Jak wiele bólu,rozpaczy i strachu.Jak wiele? 

Jak wiele ma zmęczona i wycieńczona dusza ma jeszcze przetrwać? Odbierasz mi wszystko.

Znów jestem nikim. Przez ułamek sekundy będąc spełnionym człowiekiem pozostał kurewski ból gdzieś w miejscu gdzie jest serce i kilka kolejnych planów,planów na wewnętrzne samobójstwo.

Wróciło wszystko od braku siły,płaczu aż do drżących dłoni i pękniętego serca. 

Udało ci się!

Udało ci się kopnąć mnie tak w dupę iż nie jestem wstanie się pozbierać.

Udało ci się zadać mi największy ból,ból którego moje ciało nie jest wstanie wytrzymać.

Umieram.

I NIE MA JUŻ NIC co wytłumaczyłoby mój sens istnienia.

I zadbaj o Niego. O jego dobre serce,uśmiech i życie.

I daj mu miłość kobiety,innej kobiety,lepszej kobiety.

Samotność wygrała,życie przegrało a reszta? Reszta przestała istnieć. ..

To koniec zbawicielu.

Teraz to ja podejmuję decyzję.

Odchodzę.

Na zawsze.

Na wieczność.

W ciemność.